بخش غیرشریف به متن اصلی سینما آمده است
تاریخ انتشار: ۲۵ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۱۹۹۴۳
«رحمان ۱۴۰۰» یک شوک عجیب به سینمای ایران بود. این فیلم با رکیک‌ترین شوخی‌های جنسی که طی ۴۰ سال گذشته در سینمای ایران بی‌سابقه بودند، سعی در خنداندن تماشاگرانش داشت. ۲۵ فروردين ۱۳۹۸ - ۱۱:۰۵ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مدیرعامل فارابی و مدیر جشنواره فیلم فجر از سال 62 تا 73 و عضو هیات‌موسس خانه سینما حتما یکی از مناسب‌ترین گزینه‌ها برای بررسی وضعیت امروز سینمای ایران است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
احتمالا فیلم‌هایی که در این سال‌ها اکران می‌شود را دیده‌اید، نظر شما در این باره چیست؟
بالاخره سلیقه مردم هم باید مدیریت شود.
برخی معتقدند آثار سینمایی، سلیقه مردم را تنزل داده است.
خیلی زحمت کشیدند برای اینکه این وضعیت به وجود بیاید.
یعنی آگاهانه جلو آمدند؟
به‌نظر من اینچنین بود. آن روزگاری که ستاره‌های سینمای ما فیلمسازان، یعنی کارگردانان و سناریونویس‌ها بودند، اوضاع فرق می‌کرد. مثلا می‌گفتند این فیلم ساخته عباس کیارستمی است. این فیلم ساخته بهرام بیضایی یا ابراهیم حاتمی‌کیا است. این‌طور فیلم تبلیغ می‌شد. این را با اکنون مقایسه کنید که با هنرپیشه‌ها فیلم تبلیغ می‌شود. من نمی‌گویم هنرپیشگی ارزش کمی دارد ولی اینکه بخواهیم احوال هنرپیشه و قد و بالای هنرپیشه را ببینیم و فیلم را براساس این معیار ارزیابی کنیم، نتیجه این است که بسیار زحمت کشیدند که این وضعیت اتفاق افتاده است.
الان بسیاری از فیلمسازان ما را نمی‌شناسند اما بازیگران و سلبریتی‌ها را می‌شناسند. از کارگردانان جدید بخواهیم اسم پنج نفر را بگویند، حتی خود من هم خیلی اسم نمی‌دانم.
خود شما این فیلم‌ها را خریدید و در منزل دیدید؟
کم و بیش و جسته و گریخته می‌بینیم.
یک سری از فیلم‌ها هست که با خانواده هم نمی‌توان دید.
به‌نظر من یکی از وظایف سینما، داشتن مسئولیت ملی است. اخیرا فیلم تختی از این نمونه فیلم‌هاست. اینها اتفاقات خوبی است که در سینمای ما رخ می‌دهد ولی متاسفانه، این روزها سینمای جدی و مسئول و واجد ارزش درحاشیه قرار گرفته و سینمایی که صرفا بخواهد سرگرمی ایجاد کند، در متن ماجرا است و گویا برخی در این سال‌ها تلاش زیادی کردند تا جای متن و حاشیه عوض شود.
کسانی که زحمت کشیدند ظاهرا در تمام حوزه‌ها زحمت کشیدند و درصد قابل توجهی از سالن‌های سینمایی دراختیار فیلم‌هایی است که صرفا برای سرگرمی است.
سوداگری، حکمرانی می‌کند. وقتی که همه‌چیز به ابتذال و کالا‌شدن تنزل یابد، سوداگری میدان ساخت‌وساز پیدا می‌کند.
وقتی به تعداد سالن‌های اکران فیلم‌های فاخر و همین نمونه تختی که گفتید، نگاه می‌کنیم، شاهد جفای بیشتری به سینمای ملی هستیم. بروز چنین شرایطی از کجا شکل می‌گیرد؟
این هم دردهای حاشیه است. قسمت غیرشریف سینما در متن قرار گرفته ولی به یاد داشته باشیم حاشیه‌نشینی یک سری عوارضی هم دارد. عوارضش اینکه فیلمی که درحاشیه قرار گیرد، در تاریکی فرو می‌رود و دیگران با حدس و گمان می‌خواهند آنها را مقصر جلوه دهند و عنوان مافیا بگویند. درحقیقت می‌توان گفت متاسفانه بخش شریف و مسئول سینمای ما به حاشیه رانده شده و بخش غیرشریف و غیرمسئول سینمای ما به متن آمده است. این گرفتاری‌ای است که اتفاق افتاده. طبعا این وضعیت، آرایش نیروی انسانی، تماشاچی و فضاهای سینمایی خود را ایجاد می‌کند.
این وضعیت را ادامه‌دار می‌دانید یا موقت است؟
اگر کاری صورت نگیرد و اتفاقی نیفتد و طراحی در این خصوص نداشته باشیم، این وضعیت همچنان ادامه می‌یابد. آنچه مسلم است، اینکه فیلم‌هایی که واجد ارزش فرهنگی و هنری هستند، عمر طولانی دارند و آثاری که مبتذل هستند عمری همانند جرقه دارند، درخشش کوتاهی دارند و بعد فراموش می‌شوند و در جامعه رسوب نمی‌کنند. فیلم «خانه دوست کجاست؟» چقدر تاکنون فروش کرده است؟ چند نفر این فیلم را دیده‌اند؟ مسلما از پرفروش‌ترین فیلم‌هایی است که در تاریخ جهان می‌شناسیم، بیشتر نباشد کمتر نیست.
حتی «هامون» یا «ناخدا خورشید» اینچنین هستند...
من مثال زدم. همه اینها شامل این مصداق است. یعنی فیلم‌های واجد ارزش، عمر طولانی دارند و بعد از 30 سال همچنان دیدنی هستند.
«رحمان 1400» یک شوک عجیب به سینمای ایران بود. این فیلم با رکیک‌ترین شوخی‌های جنسی که طی 40 سال گذشته در سینمای ایران بی‌سابقه بودند، سعی در خنداندن تماشاگرانش داشت و به عبارتی با کودن و عقده‌ای فرض کردن مخاطب، سطح پایین‌ترین فاکتورها را برای جذب او در پیشخوان قرار می‌داد. فیلم منوچهر هادی و علی سرتیپی زنگ خطر ابتذال را در سینمای ایران به صدا درآورد و بسیاری از اهالی رسانه و فرهنگ را به تکاپو انداخت تا مقابل این آمارسازی‌ها و تلاش‌ها برای پایین آوردن سطح سلیقه مخاطبان و رساندن آن به سطح توانایی فیلمسازانی مثل منوچهر هادی و تهیه‌کنندگانی چون علی سرتیپی، تدبیری اندیشیده شود.
روزنامه فرهیختگان در این خصوص سه پرونده مفصل تهیه کرد. اولین پرونده به چینش اکران‌های نوروزی می‌پرداخت و مشخص می‌کرد که تعداد سالن‌های این فیلم به تنهایی برابر با چهار فیلم دیگر اکران نوروزی است. همین استدلال کافی بود تا کسانی که فروش «رحمان 1400» را نشانه‌ای از افت سطح عمومی فرهنگ در جامعه می‌دانستند، متوجه شوند که چنین چیزی صحت ندارد و اتفاقی که افتاده اکتیو شدن نازل‌ترین مخاطبان سینما توسط مافیای اکران و منفعل شدن مخاطبان جدی‌تر و فهیم‌تر است. پرونده دوم «فرهیختگان»، «رحمان 1400» را به‌عنوان فیلم علی سرتیپی و نه فیلمی از منوچهر هادی بررسی کرده و آمارسازی‌های جامعه مافیای اکران سینمای ایران که می‌خواستند این فیلم برخوردار از حمایت اکثریت مردم قلمداد شود را زیر سوال برد و به بررسی ساختارهای ضعیف و غیراخلاقی اثر پرداخت. پرونده سوم «فرهیختگان» به نهادهای نظارتی رو کرد و از آنها پرسید که چرا این فیلم تولید شده؟ چرا مجوز گرفته؟ چرا بهترین فصل اکران به آن داده شده؟ چرا بیشترین تعداد سالن نمایش را دارد و... . در این خصوص با سه نفر از اعضای شورای پروانه نمایش گفت‌وگو کردیم و پرسیدیم که آیا بهتر نیست به سیاق دوره‌های مدیریتی گذشته، رده‌بندی کیفی فیلم‌ها در دستور کار این شورا قرار بگیرد و فیلم‌هایی که ضعیف و مبتذل هستند، لااقل نتوانند در چینش اکران بقیه فیلم‌ها را مهجور و مظلوم واقع کنند که اگر فیلم خوبی هم روی پرده بود، چندان به چشم کسی نیاید و میدان یک‌سره در اختیار بساز بفروش‌های سینما قرار بگیرد؟
اعضای شورای پروانه نمایش همگی در برابر این پرسش که آیا حاضرند به همراه خانواده‌شان این فیلم را ببینند یا نه، جواب منفی دادند. واضح بود که انتشار این گزارش واکنش‌های متعددی را در پی خواهد داشت؛ چراکه اعطاکنندگان مجوز به این فیلم، کسانی بودند که خودشان حاضر نمی‌شدند همراه با خانواده آن را تماشا کنند. چند ساعت بعد از انتشار این گزارش محمدرضا فرجی مدیرکل سینمای حرفه‌ای سازمان سینمایی گفت: «نسخه در حال اکران این فیلم با نسخه‌ای که برای مجوز اقدام کرده بود، متفاوت است. سازمان سینمایی بعد از ارائه مجوز به هر فیلم برای تطابق نسخه مجوزدار و آنچه به اکران درمی‌آید، بازرسانی را به سینما می‌فرستد و بر مبنای گزارش این بازرسان تصمیم‌گیری می‌کند.» وی افزود: «در مورد فیلم «رحمان 1400» این اتفاق افتاده است و گویا نسخه دارای مجوز این فیلم با نسخه در حال اکران متفاوت بود که برای آن تصمیم لازم را اتخاذ می‌کنیم.»
بلافاصله بعد از این اظهارات محمدرضا فرجی، همه منتظر واکنش علی سرتیپی بودند که او هم چنانکه توقع می‌رفت پاسخ داد: «نسخه فعلی فیلم دقیقا همان نسخه مجوز گرفته از سازمان سینمایی است؛ ما هم طبق پروانه نمایشی که داریم همان نسخه را به اکران درآورده‌ایم.» سرتیپی افزود: «اصلا مگر می‌شود چنین کاری کرد؟ هیچ‌گونه تفاوتی در نسخه مجوز گرفته فیلم و اکران شده آن ابدا وجود ندارد. اگر سازمان سینمایی واقعا چنین ادعایی کرده که ما نسخه دیگری را روی پرده فرستاده‌ایم، من آن را رد می‌کنم و نمی‌پذیرم.»
به نظر می‌رسید سوال علی سرتیپی آنجا که می‌پرسید «اصلا مگر می‌شود چنین کاری کرد؟» پرسشی جدی باشد. او و هیچ‌کس دیگر قطعا نمی‌تواند بدون مجوز فیلمی را نزدیک به یک ماه در پرتعدادترین سالن‌های نمایش اکران کنند و به چنین رقمی از سود مالی برسند. اما قضیه در همینجا متوقف نماند. ساعاتی بعد از صحبت‌های مدیرکل سینمای حرفه‌ای وزارت ارشاد مبنی‌بر اینکه نسخه بدون مجوز «رحمان 1400» روی پرده‌ها بوده، بلیت فروشی آنلاین فیلم متوقف شد. منوچهر هادی، کارگردان این فیلم هم یک پست اینستاگرامی منتشر کرد و در آن با کنایه به رسانه‌ای که باعث جلب توجه مسئولان نسبت به این فیلم شده بود، گفت: «تبریک به دوستانی که منتظر توقیف «رحمان 1400» بودند.» و در بخش دیگری از متنش ادعا کرد که «تمام سینماهای کشور نسخه اصلاح شده را روی پرده اکران می‌کردند و تازه سینماهای حوزه هنری نسخه اصلاح شده‌تری را.»
البته هنوز مشخص نیست که «رحمان 1400» در صورت اقدام تولید‌کنندگان آن به اصلاح موارد بحث‌برانگیز، چطور خواهد توانست انسجام ساختاری‌اش را حفظ کند؛ چه اینکه حتی موضوع فیلم هم موردی غیراخلاقی و جنسی است و با حذف صحنه‌های رکیک، چیزی از ماجرا و روایت فیلم باقی نخواهد ماند.
منبع:فرهیختگان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانه‌ها
R41383/P/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۱۹۹۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا مست عشق پای ستارگان ترکیه‌ای را به سینمای ایران باز می‌کند؟
به گزارش همشهری آنلاین، طولانی شدن روند تصویربرداری و توقف تولید در زمان کووید و ماجراهایی که بعد از تصمیم تهیه‌کننده ترکیه ای برای اکران فیلم در این کشور پیش از اکران در ایران پیش آمد بخشی از حواشی بود که این فیلم تا رسیدن به اکران پشت سر گذاشت، هرچند اکرانش هم بی‌مسئله نبود.
فیلم چند نوبت قرار بود به اکران برسد که هر بار به تعویق افتاد. آخرین بار همین یک هفته قبل از اکران بود که باز به هفته بعد از آن موکول شد.
اما اینها تمام ماجراهای این فیلم نبود. به جز انتخاب بازیگران نقش مولانا و شمس که بازخوردهای زیادی داشت، استفاده از بازیگران ترکیه‌ای مثل هانده ارچل، ابراهیم چلیک‌کول، بنسو سورال، بوران کوزوم، سلما ارگچ، حسام منظور و هالیت ارگنچ هم یکی از مسائلی بود که صحبت‌های زیادی درباره آن شد.
حضور بازیگران ترکیه‌ای در فیلم‌های ایرانی البته به سال‌های دور برمی‌گردد. در سال‌های پیش از انقلاب هم بازیگران ترکیه‌ای در فیلم‌های فارسی بازی کرده بودند. مهم‌ترین و پرکارترین آنها جنید آرکین است که در ایران با نام فخرالدین شهرت دارد. او از سال ۴۷ تا ۷۴ در ۱۶ فیلم و سریال ایرانی بازی کرد. اولین آنها یوسف و زلیخا بود و آخرینش سریال مزد ترس که سال ۷۴ پخش شد. به جز او امل سایین خواننده و بازیگر ترک هم پیش از انقلاب در چند فیلم ایرانی حضور داشت.
دو دهه بعد از انقلاب حضور ستارگان ترک در فیلم‌های ایرانی ادامه پیدا کرد. آدم برفی ساخته داود میرباقری که سال ۷۳ ساخته شد، اگرچه از بازیگران ترکیه‌ای استفاده نکرد، اما به نوعی پیشقدم ساخت فیلم در ترکیه شد.
پس از آن در دهه هشتاد فیلم اکواریوم ایرج قادری در ترکیه فیلمبرداری شد و بعدتر در دهه‌ی ۹۰ فیلم‌هایی نظیر گناهکاران از فریبرز قریبیان، بغض به کارگردانی رضا درمشیان و یک سطر واقعیت ساخته علی وزیریان در ترکیه فیلمبرداری شدند و در تمام آنها بازیگران ترک در نقش‌های فرعی و کم اهمیت حضور داشتند.
اما از اواخر دهه نود حضور بازیگران ترکی در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی جدی شد و حالا این بازیگران عهده‌دار بازی نقش‌های اصلی یا دست‌کم پر رنگ در فیلم‌های ایرانی شدند. فیلم‌های مطرب، جن زیبا، هولیا با حضور بازیگران ترکیه ای در این دهه به نمایش درآمدند.
«جن زیبا» در سال ۹۷ اکران شد که بازیگر ترکی در آن بازی می‌کرد که به واسطه سریال‌هایی که در آنها بازی کرده بود، برای تماشاگر ایرانی شناخته شده بود. حضور نورگل یشیلچای امید زیادی هم برای فروش این فیلم ایجاد کرده بود که البته موفق نبود. این فیلم در سال ۹۷ کمی بیش از یک میلیارد تومان فروخت که اصلا رقم جالبی نیست.
«مطرب» ساخته ۱۳۹۸ مصطفی کیایی داستان خواننده‌ای قدیمی با بازی پرویز پرستویی است که دیگر اجازه فعالیت ندارد و بالاخره در هفته فرهنگی ایران در ترکیه فرصتی برای اجرای کنسرت پس از سالیان طولانی پیدا می‌کند. این فیلم در سال ۹۸ بیش از ۳۸ میلیارد تومان فروش داشت و یکی از فیلم‌های موفق گیشه بود.
سال ۹۹ هم مرتضی آتش زمزم فیلم «هولیا» را با حضور ویلما الس و هولیا دیکن ساخت که البته سال گذشته اکران شد و حدود ۵ میلیارد تومان فروش داشت. نوروز هم فیلم دیگری بود که سال گذشته در جشنواره فجر اکران شد و علی بوراک سیلان، بازیگر ترکیه‌ای، در آن بازی داشت.
حالا هم مست عشق گروهی از بازیگران ترک را وارد فیلمی‌از سینمای ایران کرده است. اما آنچه در مورد مست عشق متفاوت است این است که این فیلم محصول مشترک ایران و ترکیه است و نه این که تنها از بازیگران ترکیه ای استفاده کرده باشد. فروش نه چندان موفق فیلم هایی که با بازیگران ترکیه‌ای ساخته شدند، این پیام را می دهد که صرف حضور آنها نمی‌تواند دلیلی برای فروش بالای فیلم باشد.
در مورد مست عشق هم دلایل زیاد دیگری برای فروش ۴۷ میلیاردی آن وجود دارد که تنها بخشی از آن بازی ستارگان ترک است. بنابراین فروش بالای آن نمی‌تواند مشوقی برای ساخت فیلم‌هایی با حضور بازیگران ترکیه‌ای قلمداد شود، اما می‌تواند شروعی برای همکاری مشترک با ترکیه باشد.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: بزرگان فرهنگ و ادب و هنر ایران زمین مهمان "مست عشق" شدند (+تصاویر) مست عشق : روایتی متفاوت از عشق با حضور ستارگان دو کشور (+عکس) ادامه رقابت «تمساح خونی» و «مست عشق» در گیشه و آغاز اکران یک اکشن
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند